Όλα τα άρθρα του/της Βασιλική Παπαϊωάννου
Ενότητα 6
Η Αλωση της Πόλης
https://www.slideshare.net/Kvarnalis75/2-44406852
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία μετά την ήττα από τους Μογγόλους στη μάχη της Άγκυρας το 1402 βυθίστηκε στην αναρχία.
Η κατάσταση βελτιώθηκε στα χρόνια του σουλτάνου Μουράτ Β’ (1421-1451) :
- Κατέλαβε τα Γιάννενα και τη Θεσσαλονίκη (1430)
- Νίκησε ένα σταυροφορικό στρατό στη Βάρνα (1444)
- Προετοίμασε την πολιορκία της Πόλης
Ο Μωάμεθ, ο Παλαιολόγος, η Άλωση
Το 1451 ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής έγινε ο σουλτάνος του Οθωμανικού κράτους. Πριν αρχίσει την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης, έχτισε στην ευρωπαϊκή ακτή του Βοσπόρου το φρούριο της Ρούμελης για να εμποδίζει τον ανεφοδιασμό της Πόλης από τον Εύξεινο.
Η πολιορκία της Πόλης κράτησε 54 μέρες από τις 6 Απριλίου του 1453 ως τις 29 Μαΐου του 1453.
Ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου ήταν ο Κωνσταντίνος ΙΑ’ Παλαιολόγος. Με ελάχιστες δυνάμεις αμύνθηκε σθεναρά, αλλά ο αγώνας ήταν άνισος μιας και οι Τούρκοι διέθεταν τεράστιο στρατό και πανίσχυρα όπλα, ενώ οι Βυζαντινοί δε βοηθήθηκαν από τα υπόλοιπα χριστιανικά κράτη.
Τη νύχτα της 29ης Μαΐου οι Τούρκοι μετά από σφοδρό βομβαρδισμό μπήκαν στην Πόλη. Ο αυτοκράτορας έπεσε μαχόμενος, κυκλωμένος από τους εισβολείς. Το πτώμα του δε βρέθηκε ποτέ. Οι σφαγές και οι λεηλασίες κράτησαν 3 μέρες (όπως είχε υποσχεθεί ο Μωάμεθ). Η Κωνσταντινούπολη (Ισταμπούλ πλέον) έγινε πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Οι συνέπειες της Άλωσης
- οι Έλληνες θρήνησαν τη μεγάλη συμφορά
- σύντομα όμως γεννήθηκε πάλι η ελπίδα για Ανάσταση του Γένους (που όμως άργησε 368 χρόνια)
- το πνεύμα του Βυζαντίου μεταφέρθηκε από τους λόγιούς του στη Δύση
- οι Οθωμανοί εμποδίζοντας τους Ευρωπαίους να κινηθούν ανατολικά, τους ώθησαν στις μεγάλες γεωγραφικές ανακαλύψεις.
Ποιοι επηρεάστηκαν από το βυζαντινό πολιτισμό;
- Επηρεάστηκαν πολύ έντονα οι Ρώσοι, οι οποίοι θεώρησαν ότι ήταν κληρονόμοι της βυζαντινής πνευματικής και πολιτικής παράδοσης. Στις αρχές του 16ου αιώνα ονόμαζαν τη Μόσχα, Τρίτη Ρώμη (δηλαδή πόλη που επρόκειτο να ανασυστήσει τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία)
- Οι ορθόδοξοι βαλκανικοί λαοί επηρεάστηκαν από το βυζαντινό πολιτισμό. Η ορθοδοξία βοήθησε στη διατήρηση της πνευματικής τους ταυτότητας στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας.
Η συνεισφορά του Βυζαντίου στον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πολιτισμό
- Διέσωσε τον ευρωπαϊκό πολιτισμό από την απειλή των Αράβων κατά τον 7ο και 8ο αιώνα.
- Ανέπτυξε μια μεγάλη και πρωτότυπη τέχνη που επηρέασε Ανατολή και Δύση (Σλάβους, Ιταλούς, Οθωμανούς κ.α.)
- Διαφύλαξε, καλλιέργησε και μετέδωσε στην Ευρώπη την κλασική κληρονομιά (και τη ρωμαϊκή νομική παράδοση), ανέπτυξε τις θετικές επιστήμες (αστρονομία και μαθηματικά) και νέα γραμματειακά είδη (π.χ. χρονογραφία, λειτουργική ποίηση).
- Τελειοποίησε την οργάνωση των κρατικών υπηρεσιών, επηρεάζοντας το Χαλιφάτο, τα μεσαιωνικά βαλκανικά κράτη, τη Ρωσία και το Οθωμανικό κράτος.
- Συνέβαλε στη διαμόρφωση της θρησκευτικής μουσικής, του μοναχισμού, των ανθρωπιστικών σπουδών κ.α.
https://www.youtube.com/watch?v=jnn3q_Wpelg
Attachments
φύλλο εργασίας στις Σταυροφορίες
Αλεξάνδρα Κακουργιώτη
https://www.slideshare.net/vanpap/ss-72411542
http://www.slideshare.net/vanpap/b5-72916647
https://www.slideshare.net/vanpap/4-72637537
http://www.slideshare.net/vanpap/4-6-72916751
https://www.slideshare.net/vanpap/3-b3-73102652
http://www.slideshare.net/vanpap/4-b5-73102941
Attachments
Ενας αριθμός. Αντον Τσέχοφ
http://www.slideshare.net/Vaspanag/ss-43380795
Ανάλυση
Πόσες ενότητες έχει το κείμενο;
Πώς θα χαρακτηρίζατε τον έργοδότη;
Πώς θα χαρακτηρίζατε τη δεσποινίδα Ιουλία;
ΠΟιος αφηγηματικός τρόπος κυριαρχεί: Είναι ο μοναδικός;
Αφηγηματικά στοιχεία του αφηγήματος:
Αφηγητής:
Χώρος:
Χρόνος:
Εργασία: Ποια ήταν η θέση της γυναίκας τον 19ο αιώνα;
Τι γνωρίζετε για τους αγώνες των γυναικών όσον αφορά τα εργασιακά τους δικαιώματα;
Αναζητήστε ρεπορτάζ εφημερίδων σχετικά με την περίπτωση της Κούνεβα, μιας γυναίκας που έπεσε αντικείμενο εργασιακής εκμετάλλευσης τον 21ο αι. Πώς αντέδρασε; Συγκρίνετε την αντίδρασή της με αυτήν της Ιουλίας
8η ενότητα
Παράλληλο κείμενο |
||||||
|
εξάπλωση των Τούρκων και τελευταίες προσπάθειες για ανάσχεσή τους.
http://www.slideshare.net/Kvarnalis75/1-44321841
Οι Οθωμανοί και οι κατακτήσεις τους
Η εμφάνιση των Οθωμανών – Ο Οσμάν
Οι Οθωμανοί ήταν μια τουρκική φυλή διαφορετική από τους Σελτζούκους. Ήταν ασιάτες νομάδες που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Προύσας. Αρχικά οργανώθηκαν από το σουλτάνο (ηγεμόνα) Οθμάν ή Οσμάν, από τον οποίον πήραν και την ονομασία τους.
Η κατάκτηση της Μικράς Ασίας – οι γαζήδες
Κατέκτησαν σταδιακά τη Μικρά Ασία επειδή α) εκμεταλλεύτηκαν την κατάργηση των βυζαντινών ακριτών μετά το 1261 και β) αξιοποίησαν τους γαζήδες (φανατικοί μαχητές του ισλάμ).
Το παιδομάζωμα – οι γενίτσαροι
Προκειμένου να ενισχυθούν στρατιωτικά, στρατολόγησαν παιδιά χριστιανών με το ζόρι (παιδομάζωμα) κι έτσι συγκρότησαν ένα επίλεκτο τάγμα, τους γενίτσαρους (= νέος στρατός)
Οι Οθωμανοί στην Ευρώπη
Στα μέσα του 14ου αιώνα οι Οθωμανοί πέρασαν στην Ευρώπη. Το 1354 κατέλαβαν την οχυρή Καλλίπολη. Το 1389 στη μάχη του Κοσσυφοπεδίου οι Σέρβοι έχασαν από τους Οθωμανούς και υποτάχθηκαν.
Προσπάθειες άμυνας απέναντι στους Οθωμανούς
Οι Μογγόλοι
Στις αρχές του 15ου αιώνα οι Μογγόλοι εισέβαλαν στη Μ. Ασία και νίκησαν τον Οθωμανό σουλτάνο Βαγιαζίτ στη μάχη της Άγκυρας το 1402. Προκλήθηκε κρίση στο Οθωμανικό Κράτος και δόθηκε ανάσα ζωή στο Βυζάντιο.
Προσπάθειες για προσέγγιση με τη Δύση
Τον τελευταίο αιώνα πριν την Άλωση, οι βυζαντινοί αυτοκράτορες (Ιωάννης Ε’, Μανουήλ Β’ και Ιωάννης Η’) ταξίδεψαν στη Δύση. Ο Ιωάννης Η’ (1425-1448) ανανέωσε στη σύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας (1438-9) την «ένωση», δηλαδή την υποταγή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη Ρωμαϊκή, που είχε 1ος αποδεχθεί ο Μιχαήλ Η’ στη σύνοδο της Λυών (1274). Η «ένωση» δεν έγινε δεκτή από το λαό και αποδείχθηκε μάταιη μιας και οι δυτικοί δε βοήθησαν τους Βυζαντινούς να αντιμετωπίσουν επιτυχώς τους Οθωμανούς.
η περίοδος της λατινοκρατίας και τα ελληνικά κράτη
http://www.slideshare.net/Kvarnalis75/2-h-44230422
Α. ΤΑ ΛΑΤΙΝΙΚΑ ΚΡΑΤΗ
Μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους σταυροφόρους το 1204, γίνεται η διανομή των βυζαντινών κρατών και αρχίζει η περίοδος της Λατινοκρατίας. Τα λατινικά κράτη που δημιουργήθηκαν ήταν :
- Η Λατινική Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης, με αρχηγό τον κόμη Βαλδουίνο της Φλάνδρας.
- Το Λατινικό Βασίλειο της Θεσσαλονίκης, που εξαρτιόταν από την Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης.
- Το Δουκάτο των Αθηνών, που εξαρτιόταν από το Βασίλειο της Θεσσαλονίκης και στο οποίο κυριάρχησαν κατά τον 14ο αιώνα αρχικά οι Καταλανοί και αργότερα μια φλωρεντινή οικογένεια τραπεζιτών (οι Ατζαγιόλι)
- Η Ηγεμονία της Αχαΐας, που εξαρτιόταν από το Βασίλειο της Θεσσαλονίκης και από το οποίο γεννήθηκε αργότερα το Δεσποτάτο του Μυστρά.
- Το Δουκάτο του Αιγαίου
Στους Βενετούς δόθηκε το μεγαλύτερο μέρος της Κωνσταντινούπολης, καθώς και τα σημαντικότερα λιμάνια και νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου.
Β. ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΡΑΤΗ
Μετά την πτώση της Πόλης (1204), οι δυνάμεις του ελληνισμού βρήκαν καταφύγιο σε 3 ελληνικά κράτη :
- η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας (στις ΝΑ ακτές του Εύξεινου Πόντου)
- η Αυτοκρατορία της Νίκαιας (στο ΒΔ τμήμα της Μικράς Ασίας), που ήταν το ισχυρότερο ελληνικό κράτος.
- το Κράτος της Ηπείρου (περιελάμβανε την Ήπειρο και την Αιτωλοακαρνανία).
Μετά τη μάχη της Πελαγονίας (1259), τα κάστρα Μάνη, Γεράκι, Μονεμβασία και Μυστράς παραχωρήθηκαν από την Ηγεμονία της Αχαΐας στους Έλληνες. Έτσι δημιουργήθηκε και ένα τέταρτο ελληνικό κράτος :
- Το Δεσποτάτο του Μυστρά, που κυβερνιόταν από τον αδελφό του βυζαντινού αυτοκράτορα. Πρωτεύουσα του δεσποτάτου ήταν ο Μυστράς.
Η ΝΕΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ και Η ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ
Τα 4 ελληνικά κράτη συσπείρωσαν τις δυνάμεις του ελληνισμού κατά των Λατίνων. Η αρχαία ελληνική κληρονομιά και η χριστιανική πίστη άρχισαν να συμβιβάζονται στη συνείδηση των Βυζαντινών και να γίνονται τα συστατικά της στοιχεία. Με τη νέα αυτή ιδεολογία, ξυπνάει το εθνικό αίσθημα στον Ελληνισμό, που αποτελεί πλέον το μοναδικό στήριγμα του Βυζαντίου.
Τα ελληνικά κράτη οργανώθηκαν πολιτικά και στρατιωτικά, πρόκοψαν οικονομικά και πολιτιστικά και επιδίωξαν την ανασύσταση της αυτοκρατορίας με την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης, πράγμα που έγινε το 1261 από τον αυτοκράτορα της Νίκαιας, Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγο.
%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%b7
Φύλλο εργασίας
http://www.netschoolbook.gr/history2007/c7-crus-sources6.html
Attachments
Ραψωδία Ι 225-431
Μόνο ανάγνωση
Κ, Λ, Μ, Ν, Ξ, Ο Περιληπτική αναδιήγηση
7η ενότητα
Κείμενο
Ενότητα 7η Ένας στοργικός ηγέτης
Ἅπαντες ἐπισάμεθα ὅτι Ἀγησίλαος, | Όλοι γνωρίζουμε ότι ο Αγησίλαος, |
ὅπου ᾤετο τὴν πατρίδα τι ὠφελήσειν, | όπου πίστευε ότι θα ωφελούσε σε κάτι την πατρίδα, |
οὐ πόνων ὑφίετο, οὐ κινδύνων ἀφίστατο, | δεν έπαυε να μοχθεί, ούτε απέφευγε τους κινδύνους, |
οὐ χρημάτων ἐφείδετο, οὐ σῶμα, οὐ γῆρας προὐφασίζετο, | δε λυπόταν τα χρήματα, ούτε πρόβαλλε ως δικαιολογία το σώμα ή τα γηρατειά, |
ἀλλὰ καὶ βασιλέως ἀγαθοῦ τοῦτο ἔργον ἐνόμιζε, | αλλά πίστευε ότι καθήκον του καλού βασιλιά είναι |
τὸ τοὺς ἀρχομένους ὡς πλεῖστα ἀγαθὰ ποιεῖν. | να κάνει όσο το δυνατόν περισσότερα καλά στους υπηκόους του. |
Ἐν τοῖς μεγίστοις δὲ ὠφελήμασι τῆς πατρίδος | Στις μεγαλύτερες ωφέλειες της πατρίδας |
καὶ τόδε ἐγὼ τίθημι αὐτοῦ, | κι αυτό εδώ του συγκαταλέγω |
ὅτι δυνατώτατος ὤν ἐν τῇ πόλει | ότι, ενώ ήταν ο πιο δυνατός στην πόλη, |
φανερὸς ἦν μάλιστα τοῖς νόμοις λατρεύων. | υπηρετούσε φανερά σε μεγάλο βαθμό τους νόμους. |
Τὶς γὰρ ἂν ἠθέλησεν ἀπειθεῖν | Γιατί ποιος θα ήθελε να μην υπακούει |
ὀρῶν τὸν βασιλέα πειθόμενον; […] | όταν έβλεπε το βασιλιά να υπακούει; […] |
Ὃς καὶ πρὸς τοὺς διαφόρους ἐν τῇ πόλει | Αυτός και τους πολιτικούς του αντιπάλους στην πόλη |
ὥσπερ πατὴρ πρὸς παῖδας προσεφέρετο. | τους συμπεριφερόταν σαν πατέρας προς τα παιδιά του. |
Ἐλοιδορεῖτο μὲν γὰρ ἐπὶ τοῖς ἁμαρτήμασιν, | Κακολογούσε βέβαια όσους έκαναν αδικίες, |
ἐτίμα δ’ εἴ τι καλὸν πράττοιεν, | τους τιμούσε όμως αν έκαναν κάτι καλό, |
παρίστατο δ’ εἴ τις συμφορὰ συμβαίνοι, | παραστεκόταν, αν παρουσιαζόταν κάποια συμφορά, |
ἐχθρὸν μὲν οὐδένα ἡγούμενος πολίτην, | επειδή δε θεωρούσε κανένα πολίτη εχθρό, |
ἐπαινεῖν δὲ πάντας ἐθέλων, | αλλά επειδή ήθελε να τους επαινεί όλους, |
σῴζεσθαι δὲ πάντας κέρδος νομίζων, | θεωρώντας κέρδος το να σώζονται όλοι |
ζημίαν δὲ τιθεὶς εἰ καὶ ὁ μικροῦ ἄξιος ἀπόλοιτο. | και θεωρώντας το ζημιά αν κάποιος, έστω και ανάξιος, χανόταν. |