%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%af%ce%bb%ce%b7%cf%88%ce%b7

Σύνταξη της περίληψης

Α. Προετοιμασία

1. Διαβάζω(και ξαναδιαβάζω) προσεκτικά ολόκληρο το κείμενο που μου δόθηκε για να βρω το Θεματικό Κέντρο (Θ.Κ).
2. Μελετώ το κείμενο κατά παράγραφο:

α. διαβάζω

β.βρίσκω το νοηματικό κέντρο κάθε παραγράφου (Δίνω προσοχή και στη θεματική πρόταση)

γ. διατυπώνω ένα διευρυμένο πλαγιότιτλο (κεντρική ιδέα)

Ο διευρυμένος πλαγιότιτλος αποτελεί φράση – πρόταση με ολοκληρωμένο νόημα, διότι, πρόκειται να αποτελέσει περίοδο λόγου στη μελλοντική μου περίληψη. Ο πλαγιότιτλος εμπεριέχεται στη θεματική περίοδο  ή, αν αυτή δεν υπάρχει, στο νοηματικό κέντρο της παραγράφου.

(Κάποτε μπορεί να αντιμετωπίσω το κείμενο και κατά ενότητα, ενώνοντας 2-3 παραγράφους που έχουν νοηματική συνάφεια και βγάζοντας ένα ενιαίο νόημα.)

3. Εντοπίζω τις διαρθρωτικές λέξειςκαθώς και τις φράσειςμε τις οποίες επιτυγχάνεται η συνοχή του ευρύτερου κειμένου(συνδετικές λέξεις και φράσεις). Βρίσκω τις νοηματικές σχέσεις που σημαίνουν για να τις μεταφέρω στο κείμενο της περίληψης.

Β. Συγγραφή περίληψης:

• Συνδέω τους πλαγιότιτλουςτων παραγράφων (για πολύ συνοπτικές περιλήψεις) ή καταγράφω τους πλαγιότιτλους καθώς και τις πιο σημαντικές λεπτομέρειες των παραγράφων, συνδέοντάς τα με κατάλληλεςδιαρθρωτικές λέξεις.
• Στη θεματική περίοδο της περίληψήςμου παρουσιάζω το θεματικό κέντρο του κειμένου.
• Χρησιμοποιώ (στην αρχή, τη μέση και το τέλος, χωρίς να κάνω κατάχρηση) εκφράσεις του πλαγίου λόγου(π.χ. ο συγγραφέας υποστηρίζει, τονίζει, επισημαίνει, αντιπαραθέτει, παρουσιάζει, συμπεραίνει, προσδιορίζει…)
• Ανά διαστήματα χρησιμοποιώ εκφράσεις που δηλώνουν τη συνέχεια του κειμένου, όπως: αρχικά, στη συνέχεια, ακολούθως, επιπρόσθετα, συμπερασματικά, καταληκτικά κ.ά.
• Χρησιμοποιώ όρους του κειμένου, μόνο όπου είναι απαραίτητο. Για παράδειγμα, διατηρώ τα κύρια ονόματα, τους επιστημονικούς και τεχνικούς όρους. Επίσης όσες λέξεις ή φράσεις του συγγραφέα δεν επιδέχονται ισοδύναμες ή συνώνυμες, τις διατηρώ ως έχουν.
• Δεν αντιγράφω ποτέ αυτούσιες εκφράσεις ή προτάσειςτου κειμένου (αν είναι απαραίτητο να συμπεριληφθούν, μπαίνουν σε εισαγωγικά).
• Εκφράζομαι κυριολεκτικάκαι όχι μεταφορικά.
• Δε σχολιάζωκαι δεν κρίνω το περιεχόμενο του κειμένου, έστω κι αν διαφωνώ μ’ αυτό.
• Δε μιμούμαι το ύφος του συγγραφέα.
• Δεν προσθέτω δικά μου σχόλια στην περίληψη.
• Δε διατυπώνω δικά μου συμπεράσματα.
• Δε γράφω τα παραδείγματα, παρά μόνο υπό προϋποθέσεις.
• Πιθανή αρχήτης περίληψης: «Στο κείμενο αυτό ο Χ / ο συγγραφέας κλπ. αναφέρεται/διερευνά…+ (Θ.Κ)»
• Πιθανό τέλοςτης περίληψης: «Τέλος / συνοψίζοντας / τελειώνοντας ο συγγραφέας προτείνει / συμπεραίνει / διαπιστώνει…»

Γ. ΔΙΟΡΘΩΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ

1. Η περίληψη γράφεται πρώτα στο πρόχειρο, όπου γίνονται οι απαραίτητες διορθώσεις, προσθαφαιρέσεις κλπ.  και έπειτα μεταφέρεται στο καθαρό.
2. Διαρθρωτικές λέξεις μπορούν να είναι οι ίδιες ή παρόμοιας σημασίας με εκείνες του αρχικού κειμένου.
3. Θα πρέπει να περιοριστεί η χρήση αναφορικών προτάσεων (ο οποίος…, που…, κλπ.) και να συμπυκνωθεί το νόημα με τη χρήση προσδιοριστικών επιθέτων.
4. Η πύκνωση του νοήματος μπορεί να επιτευχθεί με τη χρήση της παθητικής σύνταξης: λέγεται, αναφέρεται, υποστηρίζεται, κλπ.

Δ. ΑΡΕΤΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΛΗΨΗΣ για την αξιολόγησή της

1. Περιεχόμενο:μεταφορά των βασικών ιδεών του κειμένου ( θεματικές περίοδοι και κάποιες σημαντικές λεπτομέρειες της κάθε παραγράφου)
2. Δομή:οι περίοδοι λόγου (τα βασικά νοήματα της περίληψης) πρέπει να χαρακτηρίζονται από συνοχή νοηματική και εκφραστική, δηλαδή να συνδέονται μεταξύ τους και να υπάρχουν αντίστοιχες διαρθρωτικές λέξεις, αντωνυμίες, λέξεις – κλειδιά.
3. Έκφραση: Να υπάρχει εκφραστική αυτονομία και να μη χρησιμοποιούνται αυτούσιες φράσεις του αρχικού κειμένου (εξαιρούνται οι λέξεις – κλειδιά που είναι απαραίτητες για την κατανόηση του κειμένου).Να μη γίνεται κατάχρηση του πλάγιου λόγου («ο συγγραφέας πιστεύει, νομίζει, ισχυρίζεται…» κλπ.).
4. Έκταση: Να μην ξεπερνά κατά πολύ το όριο των επιτρεπόμενων λέξεων (όριο + 10-15 λέξεις)

Γράφω σε πλάγιο λόγο, χρησιμοποιώντας συχνά φράσεις

ενεργητικής σύνταξης	ή παθητικής σύνταξης
ο συγγραφέας αναφέρει,	π.χ. στο κείμενο αναφέρεται…. ή
υποστηρίζει,	υποστηρίζεται…, τονίζεται…,
εκφράζει την άποψη,	περιγράφεται…,
τονίζει ,	παρουσιάζεται… κλπ
επισημαίνει,
σχολιάζει,
εκφράζει τον προβληματισμό τον,
θέτει το ερώτημα,
υπογραμμίζει την ανάγκη να,
συνεχίζει την ανάλυση του αναφερόμενος,
φέρνει παραδείγματα για να υποστηρίξει την άποψη πως/ότι…,
πραγματοποιεί μια ιστορική αναδρομή στο θέμα αναφερόμενος σε…,
αναζητά τα αίτια του φαινομένου σε…,
απαριθμεί τα αποτελέσματα…,
χρησιμοποιεί απόψεις μελετητών / αποτελέσματα ερευνών για να στηρίξει την άποψη πως… ,
καταλήγει στο συμπέρασμα πως/ότι…

Η ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΛΗΨΗΣ

Ξεκινώ τη θεματική πρόταση της περίληψης ως εξής:

¨Το άρθρο, κείμενο κ.λπ. αναφέρεται, αφηγείται, περιγράφει, πραγματεύεται, ασχολείται με, έχει ως θέμα του κ.λπ

 

 

 

 

enot2_perilipsi_theoria_paradeigma